زگیل تناسلی چیست؟
زگیل یک مشکل ویروسی پوستی است که بصورت تومور خوش خیم و غیر سرطانی در لایه ی بیرونی پوست ظاهر می شود. این بیماری از رایج ترین بیماری های رقابتی است که بیشتر در ناحیه تناسلی ایجاد می شود. زگیل تناسلی توسط ویروسی به نام HPV ایجاد می شود که به راحتی از راه تماس با فرد آلوده به طرف مقابل منتقل می گردد. بر خلاف زگیل های عادی که در اکثر نقاط بدن ممکن است ظاهر شوند، زگیل تناسلی فقط روی اندام های تناسلی و نواحی نزدیک به آن ایجاد می شود.
علایم زگیل تناسلی
زگیل تناسلی مانند دیگر بیماری های ویروسی ممکن است تا مدتی مخفی بماند و علایمی نداشته باشد. اما حتی زمانی که این ویروس غیر فعال و پنهان است می تواند از فردی به فرد دیگر منتقل شود. زگیل تناسلی زمانی که بصورت فعال در می آید به شکل ضایعات برجسته و گوشتی خودش را نشان می دهد. رنگ زگیل تناسلی غالبا به رنگ پوست بوده و در بعضی موارد ممکن است تیره تر یا روشن تر از رنگ پوست باشد. یکی دیگر از علایمی که ممکن است در این زایده های پوستی مشاهده شود، احساس سوزش و خارش در این نواحی است. به طوری که ممکن است این سوزش و خارش همراه با ترشحاتی از این زواید پدیدار شود. در مواردی که زگیل ها نزدیک به مجاری ادرار ایجاد می شوند، خونریزی و درد هم به سایر علایم ذکر شده اضافه می گردد.
این زایده ها معمولا بصورت تکی یا خوشه ای دیده می شوند. در مواردی که چند زگیل کنار هم تجمع می یابند، خوشه ها بصورت گل کلم نمایان می شوند. زگیل تناسلی در زنان می تواند بر روی مجرا و دیواره های واژن، کانال مقعد و دهانه ی رحم به وجود بیاید. این زایده می تواند در مردان در طول آلت تناسلی و در بیضه و یا مقعد ایجاد شود. در افرادی که تماس دهانی با فرد آلوده داشته اند، زگیل تناسلی در ناحیه ی گلو و مخاط دهان هم ممکن است دیده شود.
راه های ابتلا به زگیل تناسلی
شایع ترین راه انتقال زگیل تناسلی غالبا از طریق روابط جنسی است. اما نه تنها این بیماری از طریق جنسی بلکه از روش های تماس غیر جنسی نیز ممکن است از فرد آلوده به طرف مقابل منتقل شود. هرگونه تماس پوستی از طریق استفاده از لیف حمام، تیغ یا حتی استخر و سونای مشترک می تواند باعث سرایت آن به افراد دیگر شود. افرادی که از نظر جنسی فعال هستند و بیش از یک شریک جنسی دارند، به شدت در معرض ابتلا به این بیماری پوستی و مقاربتی هستند.
رعایت بهداشت فردی و توجه به نکات ایمنی بهداشتی می تواند تا حد زیادی از ابتلا به زگیل تناسلی پیشگیری کند. افرادی که سیستم ایمنی بدنشان ضعیف است بیشتر در معرض ابتلا به این بیماری هستند. این بیماری معمولا در زنان و مردان بین سن ۱۲ تا ۳۵ سال مشاهده می شود. افراد مبتلا به ایدز نیز مستعد این بیماری هستند و بیشتر در معرض خطرند. یکی دیگر از مواردی که اخیرا آمار ابتلا به این بیماری را افزایش داده است، انجام عمل لیزر و اپیلاسیون در مراکز غیر بهداشتی است.
راه های پیشگیری و درمان زگیل تناسلی
از آنجایی که این بیماری یک بیماری مسری بوده و از فرد بیمار و آلوده به فرد دیگر منتقل می شود، پیشگیری از ابتلا به آن و جلوگیری از انتشار ویروس یکی از دغدغه های مهم در این رابطه است. اولین و کاربردی ترین روش پیشگیری از ویروس زگیل تناسلی رعایت کامل بهداشت فردی است. این ویروس به طور قطعی درمان ندارد و تقریبا برای همیشه در بدن فرد مبتلا باقی می ماند. فقط ممکن است که تحت درمان های مختلف به صورت غیر فعال در آید. برای پیشگیری از این بیماری رعایت ارزش های اخلاقی و داشتن شریک جنسی سالم بسیار موثر است. راه دیگری که می توان برای پیشگیری از ابتلا به زگیل تناسلی پیشنهاد داد، استفاده از واکسن مربوط به آن است که در جلوگیری از زگیل تناسلی نقش بسیار مهمی دارد.
در حال حاضر سازمان غذا و داروی امریکا سه وکسن HPV را تایید کرده است. واکسن گارداسیل ۹ برای زنان و مردان ۹ تا ۴۵ ساله تزریق می شود و آن ها را در برابر سرطان دهانه رحم و زگیل های تناسلی محافظت خواهد کرد. استعمال دخانیات یکی از مواردی است که زمینه ی ابتلا به این بیماری را افزایش می دهد. استفاده از کاندوم در هنگام برقراری رابطه جنسی نیز می تواند از سرایت این بیماری تا حد زیادی جلوگیری کند، هرچند که قطعی نیست.
درمان زگیل تناسلی
کرایوتراپی یا فریز کردن
بهترین و ساده ترین راه برای درمان انواع زگیل ها و زگیل تناسلی فریز کردن زگیل می باشد. در این روش از ماده شیمیایی تری کلرو استیک (ُTCA) استفاده می شود که پس از به کار بردن آن بر سطح زایده ی زگیل، از سرما درمانی و یا فریز کردن برای برداشتن آن استفاده می شود.
الکترو کوتر یا سوزاندن
سوزاندن زگیل ها با استفاده از جریان الکتریکی گرم یکی از روش های قدیمی برای برداشتن زگیل و سایر زایده های پوستی برجسته است. البته این روش برای زایده ها و زگیل های گوشتی نرم کاربرد دارد و در زگیل های سفت و سخت بی تاثیر است.
جراحی
استفاده از تیغ جراحی برای برداشتن زگیل ها یکی از روش های قدیمی و سنتی برای از بین بردن این زایده های پوستی است. در این روش پیش از انجام جراحی محل مورد نظر ضدعفونی و بی حس می گردد و سپس با استفاده از تیغ زگیل از روی پوست برداشته شده و جای زخم بخیه زده می شود.
استفاده از پمادهای دارویی موضعی
در مواردی که زگیل بسیار کوچک و تقریبا سطحی است، پزشک برای درمان آن استفاده از پمادهای دارویی را تجویز می کند. یکی از این پمادها، پماد ایمی گومید است که با ضعیف کردن سیستم ایمنی در محل رویش زگیل، از رشد آن جلوگیری کرده و به تدریج آن را از بین می برد. استفاده از محلول یا ژل پودوفیلاکس نیز می تواند در درمان زگیل های خارجی موثر باشد. از آنجایی که این دارو خاصیت اسیدی دارد به هیچ عنوان نباید در نواحی حساس و داخلی از قبیل واژن و مجرای تناسلی استفاده شود.
درمان با لیزر
یکی دیگر از روش های درمان زگیل تناسلی استفاده از اشعه ی لیزر است. این روش بیشتر برای زگیل های بزرگ خوشه ای یا تجمعی از زگیل های تکی کاربرد دارد. با اینکه عده ای درمان با لیزر را قطعی می دانند ولی برخی دیگر معتقدند که درمان با لیزر نه تنها قطعی نیست بلکه بخار حاصل از زگیل تبخیر شده می تواند به سایر نقاط پوست سرایت کرده و آن را آلوده کند. از آن جایی که درمان با لیزر تقریبا گران است، مورد استقبال کسانی که تعداد زیادی زگیل دارند قرار نمی گیرد.